çaylağın biri

Bu defa hiddetli bir konuya dalış yapıyoruz, öfke. Öfke nedir demiycem tabiki zaten bunun ne demek olduğunu en iyi sen bilirsin ben söyleyemem. Ben daha çok içsel kısımları konuşalım istiyorum. Duyduğun öfkeyi düşün, aslında karşındaki insana mı yoksa kendine mi duyuyorsun bunu düşün. Farkında olmadan aslında birçok kere kendine duyduğun öfkelerin farkına ne sıklıkla vardığını düşün. İçinden atamadığın o isyanların, sana karşı yapılan hatalar, söylenen şeyler bunları bi düşün. Bunları sana yaptıkları için mi onlara kızgınsın yoksa bunları sana yapmalarına izin verdiğin için aslında kendine mi öfkelisin? Nasıl ayırt edeceksin o an bunu biliyor musun peki? Önemli olan şey aslında duyduğun, hissettiğin o öfke var ya (çoğu zaman) aslında sadece o an hissettiğin acıdan ibaret. Daha sonrasında aynı olayları tekrar hatırla aynı öfkeyi duymayacaksın illaki sinirlendiğin olacak ama aynı his, aynı kriz ve o an yapmak istediğin şeyler birebir sana aynı şekilde hissettirmeyecek. Aslında çok acı

Zihinsel karanlıklar düşmüş içine, kendini hissettiklerinle tanımlamak bile zor. Anlam yok, anlaşılmak yok. Zaten anlattıklarını hissettiklerinle beraber asla anlayamayacaklar. Hissettiklerini sen anlatabilecek misin sanki? Soru mu buda! Sessiz, çok sessiz çığlıklar dolu etraf. Baş ağrıtan bu sessizlik kocaman bi' kaos yaratmış, tüm düzen yerle bir olmuş, sözcükler anlamını yitirmiş ve zaten hislerin canı cehenneme!. Karmaşık her şey. Ne de güzel karanlıklarımız var. Anlam dahi yükleyemediğimiz berbat güzel karanlıklar. Bağırsana, içinden geçen o tüm isyanlarını sesin kısılana kadar bağır. Ne değişecek? Kim duyacak seni? Sadece adın değişecek, sana deli ya da farklı biraz o diyecekler. Anlattıklarını anlamadıkları zaman insalar sana farklı bi gözle bakar hep. Normal gibi davranırlar ama içeride sana bakışları ve seni yorumlayışları her zaman değişir. Bunu anlaman için azıcık zamana ihtiyacın olacak sadece. Sabret her şeyi anlayacaksın zaten. Anladıkların ise aslında o kadar anlamsı