çaylağın biri

Beyaz saçlı koca dev” Büyük bir zevkle Parçalıyor hayallerimi Zamanımı çalıyor benim Düşüncelerimi harap ediyor Oysa ben, bir zamanlar Gösterişli bir Tanrıydım. Tanrılığın adına leke süren Sarı dişleri görkemime kan sıçratıyor Annem kırmızı örtüyle kapatmazdı üzerimi Kötülük hastalık getirmesin diye Şimdi halime bak anne! Kanla kaplıyım baştan aşağı “Beyaz saçlı koca dev” Büyük bir zevkle Parçalıyor bedenimi Ve kapanıyor gözlerim Ne kadar isterdim Ölmeden önce güzel bir zambağı öpmeyi Avuçlarım arasında bir kelebeğe dönüşmesini, İzlemeyi... Fakat kıpırdayamayacak kadar mecalsizim şimdi. Bana iyi bakın halkım! Tanrınız koca devin akşam yemeği Tanrınız öldü, Onu siz öldürdünüz...  -Aylak Kadın 

 Durmadı, susmadı, geçmedi ya da hafiflemedi. Herşey yine olduğu gibi kaldı. Soğuk ve gri bir akşamın derinliğinde boğulurken ne sesi çıktı ne canı sadece bekledi ama lanet olsun ki içindeki ya da kafasındaki haykırış, isyan, öfke ve kızgınlık bir an olsun durulmadı. Hep böyle olurdu zaten kapalı havalar, soğuklar ya da aşırı sıcaklar. Belki de bunlar olanların bahanesi oldu. Doğrusu ne bilmiyor. doğrunun kendisi ne ondan bile emin değil. arada kafası karıştı ama belli etmedi çünkü olmadı işte yapabilecek gibi değildi. Ne zaman yapabildi ki zaten. Öfkeli, çok öfkeli ve sakinleşemiyor ne fiilen yapacağı şeyler ne mental açıdan girebileceği herhangi bir duygu durumu onu bağlamaya yetmiyor. Ahh kafası çok karışık. bazen ipin ucunu bırakmak istiyor. Canı yanıyor ama canı yanmıyor. Kanıtlayamayacağını bildiği için sesini çıkartamıyor. Lanet olsun insanlara, neden bir kanıt sunmak zorunda ki zaten! Gerçi sunacağı kanıtlar kimsenin umrunda değil lakin o geçmişten bu güne kadar ona dayatılmış