çaylağın biri

Dünyanın dönmesini seviyorum, nasıl başlamam gerek diye düşünürken aynı anda bu cümle kafamın içinde dönüp duruyodu. Şanslısın senin için başlangıç bu olmalı sanırım. Dünyanın dönmesi konusu biraz yanlış anlaşılabilir gibi düzeltelim, dünyamın dönmesini seviyorum. Ucu açık hatta ucu keskin. Ne fark eder ki? Dünyam kafamın içinde, dünyam dönüyo hatta bi miktar kafamda dönüyo. Daha hooş, en azından bi miktar uyuşmanın verdiği rahaylık hissi daha kabul edilebilir. Birçok şey arasından bu daha kabul edilebilir. Karmakarışık dünyanın içi, bildiğin çorap çekmecesine dönmüş. Eşi olmayan çoraplar, ha bide katlanmamışlar ve öylece tıkılmışlar. Çok bayat bi örnek her neyse boş ver . Dünyam dönerken sence bi yere tutunmalı mıyım? Sanki yapmam gereken şey daha da fazla dönmesini sağlamak gibi. Bu kabuk tutmuş yarayla oynamak. Ama bi yandan rahatlatıcı, kaşıntı hissini yerinden söküp atmak. Offff, yorgunum ama uyuyamam, sebebini sorma bende bilmiyorum sadece içgüdülerim uyumamam gerektiği konusunda

 Karanlık bir kişiliğim olduğu söylendi ama biliyor musun, yaşamlarımız aydınlık ve karanlık diye basitçe ikiye ayrılmaz. İkisinin arasında gölgeli bir ara bölge vardır. O gölgenin katmanlarının farkına varıp onları idrak etmek sağlıklı bir zekânın işidir. Ve o sağlıklı zekâyı elde etmek için de zaman ve gayret gerekir. Demek istediğim, ben senin kişiliğinin karanlık olduğunu düşünmüyorum.