Saçmalar V1

    Hak etmediğini yaşıyor herkes, kim bu durumu kabullenen. Sözler döküyoruz ortaya bazen inandırmak bazen ise kanıtlamak için ama bunlar yemin içermiyor, sadece güveni temsil etmekte. Sonra sığınıyoruz çatıların altına saklanıyoruz yıldızların ışığından. Hak etmiyoruz bazen gülümsemeyi bile. Kısa olmalı yaşam aslında ki anlamı olsun. Korku adı altında birbirimizi yönetmeye çalışmak yerine korkumuz adına anlamlı yaşayabilmeli. 
    Sessiz ol bir yıldız kaysın bu gece, sesine uzay titresin ama senin ruhun duymasın. Kabus görüyorum, anlamı olmayan korkularıma sebep bulmak için öyle adlandırdığım. Genelde saçmalıyorumda bir noktada bi'şeyleri anlamıyla sıralı aktaramadığımdan. Korkuyorum o yüzden saçmalıyorum. Neden korktuğuma dair fikrim yok, hak etmediğime inandığımdandır belkide. Güzel gidiyor, aynen gidiyor ve izliyorum. Saniyeler, dakikalar, aylar yıllar elinden tutamıyorum. 
    Kayıp bi'şeyler var hissettinmi bütün haldeyken uyumsuz lakin ayrıyken kayıp parçalar buldum yapboz oynuyorum. Küçük bir siluet gölgesinde aydınlanırken o mumun. Mum bitecek, söndüğünde dolduracak odayı o minik yanık kokusuyla. Kaybetme yalvarırım, neyi bilmiyorum. Ben sürekli yapıyorum sadece,




Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kratos'un Vahşeti

“Requiem for a Dream” ve “gösteri toplumu”

“Take My Eyes” ve “toplumsal cinsiyet politikaları”